دهن قلعه
اطلاعات كلي
نام رسمي:	دهن قلعه
كشور:	ايران
رودخانه:	دهن قلعه
محل:	روستاي دهن قلعه
نزديك‌ترين شهر:	انابد در شهرستان بردسكن
نوع سد:	خاكي همگن با هسته رسي
ارتفاع از پي:	۲۵ متر
ارتفاع از بستر:	۱۹ متر
طول تاج:	۷۶۰ متر
عرض در پي:	۱۱۲ متر
عرض تاج:	۸ متر
نوع سرريز:	آزاد لبه پهن به همراه كانال و حوضچه آرامش
ظرفيت تخليه سرريزها:	۴۶۱ متر مكعب بر ثانيه
تاريخ آغاز ساخت:	۱۳۸۲
تاريخ ساخت:	۱۳۸۵
اطلاعات مخزن
حجم مخزن:	۵٫۹۷ ميليون متر مكعب
پانويس‌ها

سد دهن قلعه يك سد ذخيره‌اي-تغذيه‌اي و از نوع خاكي همگن با هسته رسي مي‌باشد. اين سد در استان خراسان رضوي، شهرستان بردسكن قرار دارد. محل دقيق اين سد در نزديكي روستايي به همين نام(دهن قلعه) در بخش انابد شهرستان بردسكنمي‌باشد. هدف از ايجاد اين سد، بررسي جامع و كامل گزينه‌هاي مختلف بهره‌برداري بهينه از سيلاب‌هاي رودخانه دهن‌قلعه از طريق مهار سيلاب و ذخيره آن به منظور تغذيه سفره‌هاي آب زيرزميني دشت پايين‌دست در درجه اول و ساير بهره‌برداري‌هاي ممكن آب استحصالي در درجات بعد مي‌باشد.

مشخصات مخزن

تاسيسات آبگيري

نوع سازه لوله فولادي مدفون در بتن مي‌باشد كه در جناح چپ سد بر روي تكيه‌گاه سنگي قرار دارد و رقوم ورودي ۱۰۲۸ متر از سطح مبنا و ظرفيت آبگير ۳٫۱۶ متر مكعب بر ثانيه‌است. سازه استهلاك انرژي حوضچه آرامشتيپ USBR IV و عرض حوضچه ۱۰ متر، طول ۹٫۵ متر و حداكثر سرعت آب ۹٫۱ متر برثانيه‌است. نوع شير تنظيم در شيرخانه پروانه‌اي و در محل خروجي از نوع كشويي مي‌باشد.

منابع

• مهندسين مشاور آب پوي
• سدهاي ايران
• �سد دهن قلعه بردسكن�. شركت مديريت منابع آب ايران. بازبيني‌شده در ۳۰ شهريور ۱۳۹۱.

سد رودبار لرستان
اطلاعات كلي
نام رسمي:	سد رودبار لرستان
كشور:	ايران
رودخانه:	رودبار اليگودرز
محل:	۹۰كيلومتري جنوب شرق اليگودرز
سد رودبار لرستان
نوع سد:	سنگ ريزه‌اي با هسته مايل رسي ECRD
ارتفاع از پي:	۱۵۵ متر[۱]
طول تاج:	۱۸۵ متر
عرض در پي:	۷۲۰ متر
عرض تاج:	۱۵ متر
تاريخ آغاز ساخت:	۱۳۸۲
اطلاعات مخزن
حجم مخزن:	۲۲۸ ميليون متر مكعب[۲]
مساحت درياچه:	۴٫۱۱ كيلومترمربع
طول درياچه:	۲۰ كيلومتر
پانويس‌ها

مختصات: ۳۲.۹۰۳۴۴۳� شمالي ۴۹.۶۸۲۹۶۵� شرقي

سد رودبار لرستان و نيروگاه آن بر روي رودخانه رودبار (از سرشاخه‌هاي شرقي حوزه آبگير رودخانهدز) و در فاصله حدود ۱۰۰ كيلومتري جنوب شهرستان اليگودرز در استان لرستان واقع گرديده‌است.^[۳]مورفولوژي رودخانه رودبار در اين محدوده و چرخش مسير آن در پايين‌دست محل احداث سد به‌گونه‌اي است كه اختلاف ارتفاعي طبيعي حدود ۳۰۰ متر را ايجاد مي‌كند (در محلي كه رودخانه نام الكن بخود مي‌گيرد). نيروگاه اين سد داراي ظرفيت ۴۵۰ مگاوات مي‌باشد.^[۴]هدف از اين طرح استفاده از پتانسيل توپوگرافي منطقه براي اخذ انرژي الكتريكي است.^[۵]

اهداف

• توليد ۹۸۶ گيگاوات ساعت در سال انرژي برقآبي به منظور كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي (CO2) به ميزان ۶۲۶٫۱۱۰ تن در سال در راستاي CDM
• كاهش هزينه استهلاك نيروگاه‌هاي حرارتي
• اشتغالزايي در منطقه در حين اجراي طرح و در دوران بهره‌برداري
• ايجاد محيط تفريحي و توريستي براي گردشگران داخلي^[۶]

اقتصاد طرح

هزينه هاي اجراي پروژه: طبق برآورد اوليه هزينه‌هاي اجراي پروژه ۴۵۰۰ ميليارد ريال بوده است كه از منابع سرمايه گذاري عمومي، منابع داخلي، تسهيلات بانكي داخلي، اوراق مشاركت، و تسهيلات خارجي (فاينانس ، وام و...) تامين گرديده است. زيان‌هاي ناشي از طولاني شدن پروژه عبارتند از افزايش قيمت تمام شده طرح و عدم‌النفع حاصل از فروش برق. منافع حاصل از توليد برق مطابق برآورد اوليه درآمد سالانه به بر۶۳۳ ميليارد ريال (بر حسب كيلوواتي ۶۴۲ ريال)مي‌شود. ^[۵]

تاريخچه و سوابق

مطالعات مرحله پيش شناخت و شناخت طرح‌هاي توليد انرژي برقابي حوزه رودخانه دز و سرشاخه‌هاي آن تا قبل از بهمن ماه ۱۳۷۲ توسط مهندسين مشاور مهاب قدس انجام شد. در آذر ماه۱۳۷۳ مطالعات مرحله اول طرح سد و نيروگاه رودبار لرستان توسط مهندسين مشاورقدس نيرو آغاز گرديد و در بهمن ماه ۱۳۸۱ مطالعات فاز دوم طرح با مشاركت شركت مهندسين مشاورقدس نيرو و رهبري شركت مشاور انگليسي هالكرو ادامه يافت و عمليات اجرايي راهها و تونلهاي دسترسي و تونل انحراف درنيمه دوم سال ۸۲ آغاز گرديد.^[۶]

مشخصات رودخانه

رودخانه رودبار از سرشاخه‌هاي اصلي شاخه شرقي دز يا بختياري مي‌باشد. سرشاخه‌هاي اصلي اين رودخانه شامل رودخانه‌هاي قليان (كه خود از سرشاخه‌هاي دره دزدان، داعي و دره لكو تشكيل شده‌است)، رودخانه كاكلستان و رودخانه وهرگان مي‌باشند. اين رودخانه در مسير خود يك رشته ارتفاعات U شكل و به‌طول۳۸ كيلومتر را دور زده و به رودخانه الكن تغيير نام پيدا مي‌كند. اختلاف ارتفاع حدود ۳۰۰ متري بستر رودخانه در طرفين ارتفاعات مذكور، موقعيتي استثنايي جهت توليد انرژي برق آبيرا به‌وجود آورده‌است. رودخانه الكن پس از دريافت چند شاخه كوچك، با تغييرمسير به سمت جنوب به ليرو و سپس رودخانه آب زالكي تغيير نام پيدا مي‌كند. ونهايتاً پس از اتصال رودخانه سركول به آن به رودخانه بختياري معروف مي‌گردد.^[۶]

مشخصات حوضه آبريز

مساحت حوضه آبريزرودخانه تا محل احداث سد رودبار لرستان ۲۲۵۵ كيلومترمربع و ميزان متوسط جريان سالانه رودخانه در محل سد معادل ۳۰٫۲ مترمكعب در ثانيه مي‌باشد. حداقل دبي ماهيانه رودخانه پس از برداشت‌هاي بالادست در حدود ۴٫۱ مترمكعب بر ثانيهو حداكثر آن در حدود ۲۵۰٫۵ مترمكعب بر ثانيه مي‌باشد. همچنين آورد ساليانهاين رودخانه ۹۵۷ ميليون مترمكعب و حداكثر سيلاب محتمل حوضه در حدود ۳۷۳۴ مترمكعب بر ثانيه مي‌باشد.^[۶]

ويژگي‌ها

• وجود اختلاف ارتفاع طبيعي بيش از ۳۰۰ متر بين محور سد و نيروگاه
• استقرار محل اجراي پروژه در استان لرستان و در مجاورت استانهاي اصفهان و چهار محال بختياري و خوزستان
• تنوع آب و هوايي، توپوگرافي پر شيب، صعب العبور بودن و دسترسي‌هاي دشوار منطقه
• وجود طبيعت بسيار بكر و زيبا و جاذبه‌هاي گردشگري در منطقه مانند آبشار آب سفيد
• عبور خط انتقال ۴۰۰ كيلوولت شهيد عباسپور – انجيرك از محل كليدخانه طرح^[۶]

اطلاعات فني نيروگاه

جستارهاي وابسته

• فهرست سدهاي ايران
• فهرست نيروگاه‌هاي ايران

پيوند به بيرون

در ويكي‌انبار پرونده‌هايي دربارهٔ سد رودبار اليگودرز موجود است.

هيدروژئومكانيكي و نفوذپذيري پي سد رودبار لرستان

منابع

[نمايش] ن ب و نيروگاه‌ها در  ايران

[نمايش] ن ب و انرژي در ايران

سد زاينده‌رود
اطلاعات كلي
نام رسمي:	سد زاينده‌رود
كشور:	ايران
رودخانه:	زاينده‌رود
محل:	۱۱۰ كيلومتري غرب اصفهان[۱]
سد زاينده‌رود
نزديك‌ترين شهر:	چادگان در ۱۰ كيلومتري
نوع سد:	بتني دوقوسي
ارتفاع از پي:	۱۰۰ متر[۱]
طول تاج:	۴۵۰ متر[۱]
عرض تاج:	۵٫۶ متر[۱]
تاريخ ساخت:	۱۳۴۹[۱]
اطلاعات مخزن
حجم مخزن:	۱٬۴۷۰ ميليون متر مكعب
مساحت درياچه:	۵۴ كيلومتر مربع
پانويس‌ها

مختصات: ۳۲.۷۳� شمالي ۵۰.۷۴� شرقي

سد زاينده‌رود، سدي است كه بر زاينده‌رود در استان اصفهان ايران ساخته شده‌است. اين سد كه در سال ۱۳۴۹ مورد بهره‌برداري قرار گرفت، در فاصله ۱۱۰ كيلومتري غرب اصفهاناحداث شده‌است. بيشينه حجم مخزن، ۱۴۷۰ ميليون متر مكعب (در تراز ۲۰۶۳ متر)و حجم مفيد آن ۱۰۹۰ ميليون مترمكعب و همچنين مساحت درياچهٔ سد، ۵۴ كيلومترمربع در تراز حداكثر مي‌باشد. اهداف ساخت سد زاينده‌رود عبارت از توليد ساليانه ۲۵۰ ميليون كيلووات ساعتانرژي برق‌آبي، كنترل سيلاب‌هاي فصلي، تنظيم آب كشاورزي مورد نياز ۱۰۰ هزار هكتار از اراضي دشت اصفهان و تأمين آب مورد نياز صنايع مستقر در اصفهان بوده‌است.

تاريخچه

سد تنظيمي زاينده‌رود در ۴ كيلومتري پايين دست سد زانيده‌رود، به منظور ذخيره و تنظيم آب خروجي از سد براي مصارف مختلف حاشيه زاينده‌رود در سال ۱۳۴۹ توسط شركت‌هاي فرانسوري سوگرا، كامپنون برنارد و بيار طراحي و اجرا شده است. مراحل طي شده در طول حيات اين سد و نيروگاه به شرح زير مي‌باشد: ^[۲]

• سال ۱۳۳۳: احداث سد اول كوهرنگ بر روي رودخانه آب كوهرنگ و انتقال جريان آن به رودخانه زاينده رود؛
• سال ۱۳۴۲: شروع مطالعات سيستماتيك سد مخزني و نيروگاه زاينده رود توسط شركت سوگراه؛
• سال ۱۳۴۵: واگذاري عمليات اجرايي سد مخزني، نيروگاه و سد تنظيمي زاينده رود به گروه شركت‌هاي فرانسوي؛
• سال ۱۳۴۶: شروع عمليات بتن‌ريزي بدنه سد؛
• سال ۱۳۴۸: اولين مرحله آبگيري سد مخزني زاينده رود؛
• سال ۱۳۶۶: بهره برداري تونل دوم كوهرنگ؛
• سال ۱۳۷۰: اخذ پيشنهاد براي خريد تجهيزات نيروگاهي از طرف شركت سهامي آب منطقه‌اي اصفهان؛
• سال ۱۳۷۲: عدم تائيد احداث نيروگاه سد تنظيمي زاينده رود در وزارت نيرو بدليل در اولويت نبودن نيروگاه‌هاي برق آبي كوچك؛
• سال ۱۳۷۵: واگذاري مطالعه نيروگاه سد تنظيمي زاينده رود در قالب پروژه‌هاي نيروگاه‌هاي برق آبي كوچك به قدس نيرو؛
• سال ۱۳۸۰: واگذاري مطالعات مرحله اول و دوم نيروگاه آبي سد تنظيمي زاينده رود به شركت مشانير؛
• سال ۱۳۸۲: اتمام مطالعات مرحله اول و آغاز مطالعات مرحله دوم؛

اهداف

• به منظور توليد انرژي برق‌آبي از پتانسيل آبي موجود در سد تنظيمي زاينده‌رود، در شركت توسعه منابع آب و نيروي ايران مطالعات مرحله اول و دوماحداث نيروگاه سد تنظيمي زاينده‌رود توسط شركت مهندسين مشاور مشانير انجامپذيرفت؛^{[۳] [۲]}
• بهره برداري از انرژي ۱۴۰۰ ميليون متر مكعب جريان ساليانه كه در حال حاضراز سد تنظيمي زاينده رود عبور مي كند و درآينده بيشتر مي شود؛^[۲]
• گسترش فناوري طراحي و ساخت نيروگاه‌هاي آبي كوچك در كشور؛^[۲]
• جايگزيني انرژي پاك برق آبي بجاي انرژي‌هاي آلاينده و تجديد ناپذير؛ و ^[۲]
• اشتغال زايي. ^[۲]

مشخصات نيروگاه

جستارهاي وابسته

• زاينده‌رود
• چادگان
• فهرست سدهاي ايران
• فهرست نيروگاه‌هاي ايران

منابع

[نمايش] ن ب و نيروگاه‌ها در  ايران

اين يك نوشتار خُرد پيرامون دربارهٔ نيروگاه‌هاي انرژي تجديدپذير است. با گسترش آن به ويكي‌پديا كمك كنيد.

سد سيوند سدي است كه در شهرستان پاسارگاد، ۵۰ كيلومتري شهر باستاني پارسه(تخت جمشيد) و حدود ۱۰ كيلومتري پاسارگاد بر روي رودخانهٔ سيوند ساخته شده‌است.

رودخانهٔ پلوار بين اين دو محوطهٔ باستاني ثبت شده در فهرست ميراث جهاني يونسكو (تخت جمشيد و پاسارگاد) در كنار آرامگاه كوروش و در دل تنگه بلاغيجريان داد. طرح ساخت سد سيوند در سال ۱۳۶۷ تهيه شد، هر چند كه گفته مي‌شوداين طرح متعلق به رژيم پيشين ايران است. مطالعات اوليه احداث اين سد براي نخستين بار در سال ۱۳۴۹ توسط شركت مهندسين جاستين و كورتني انجام شد. پس ازآن و با گذشت ۱۸ سال شركت مهندسين مشاور سكو بازنگري و تكميل اين مطالعات را به انجام رسانيد. عمليات اجرايي تونل‌هاي انحراف توسط شركت سابير در سال۱۳۷۱ آغاز گرديد و پس از سه سال به اتمام رسيد. با پايان عمليات اجرايي تونلهاي انحراف، عمليات اجرائي بدنه سد توسط شركت پارس گرماآغاز شد.^[۱] سدي خاكي با هستهٔ رسي و ۵۷ متر ارتفاع با تاجي به طول ۶۰۰ متر كه برآورد مي‌شود درياچهٔ پشت آن ۲۵۵ ميليون متر مكعب گنجايش و ۱۱ كيلومتر مربع مساحت(در شرايط معمولي) داشته باشد. با آبگيري سد سيوند، تنگه بلاغي و محوطهٔ باستاني اش به زير آب خواهد رفت. مسوؤلان هدف از ساخت اين سد را كنترل سيلاب‌هاي رودخانهٔ پلوار و آب رساني به ۹ هزار هكتار از زمين‌هاي فرودست سد در دست توابع ارسنجانذكر كرده‌اند. بخش عمدهٔ اين سد در يك سال اخير(هم‌زمان با اوج گيري اعتراض‌هاي مردمي به ساخت آن) و بنا به گفتهٔ مسوؤلان وزارت نيرو با صرف ۶۰تا ۸۰ ميليارد تومان از سرمايه‌هاي ملي ساخته شده‌است. اكنون ۱۴ سال از آغاز ساخت سد سيوند(كه بايد ۳ ساله ساخته مي‌شد) مي‌گذرد، كه با افتتاح آن در فروردين سال جاري(۱۳۸۶) توسط شخص رييس جمهوري(محمود احمدي نژاد)رسماً آب گيري شد. لازم به ذكر است هزينهٔ ساخت سد سيوند(كه بيشتر آن در يك سال اخير از سرمايه‌هاي ملي برداشت شده) به چند برابر مبلغ پيش بيني شدهدر زمان ساخت آن رسيد.

مخالفان آب گيري سد سيوند

زمزمهٔ اعتراض‌ها به آب گيري سد سيوندحدوداً از ۳ سال و نيم پيش و پيش از آبگيري به‌وسيلهٔ انتشار پيام‌هاي كوتاه و مطالب مختلفي در اينترنت آغاز شد. معترضان به آب گيري سد سيوند معتقد بودند آب گيري اين سد پيامدهاي ناگواري را براي ميراث فرهنگي و طبيعي منطقهٔ دشت پاسارگاد و تنگه بلاغيبه همراه خواهد داشت، به همين دليل خواستار آن شدند كه پيش از آب گيري اينسد، عواقب آن توسط كارشناسان برجسته و مستقل مورد ارزيابي قرار گيرد و چنانچه لازم است در اين عمل تجديد نظر به عمل آيد.

از جمله مواردي كه مخالفان آبگيري سد سيوند معتقد بودند پس از آب گيري اين سد به وقوع خواهد پيوست مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:

• آثار باستاني منطقهٔ تنگه بلاغي(تنها بخش سالم از راه شاهي، روستاهاي باستاني، كاخ داريوش هخامنشي، كارگاه‌هاي ذوب فلزات و توليد نوشيدني، گورستان اشكاني و نقاطي كه هنوز كاوش نشده‌اند) به زير آب خواهند رفت.
• به دليل سست و آبرفتي بودن خاك منطقه پس از بالا آمدن آب‌هاي زير زميني بر اثر آبگيري سد، آثار باستاني دشت پاسارگاد(از جمله كاخ بار عام، كاخ دروازه، كاخ اختصاصي، گور كمبوجيه، تل تخت و بويژه آرامگاه كوروش كه نزديك‌ترين اثر به سد است) تخريب خواهند شد.
• آثار باستاني پاسارگاد از جنس آهك و جذب كنندهٔ رطوبت هستند. پس تغيير آب و هواي منطقه و بالا رفتن ميزان رطوبت هوا كه به دليل آب گيري سد رخ خواهد داد، سبب نابودي بناهاي سنگي فرسودهٔ پاسارگاد و بويژه آرامگاه كوروش خواهد شد.
• گذرگاه تاريخي عشاير(دست كم در حال حاضر ۴ ايل هنوز از آن استفاده مي‌كنند) و مراتع و محل اطراق آن‌ها در تنگه بلاغي به طور كامل به زير آب خواهد رفتو به روند زندگي مردم اين منطقه آسيب شديدي وارد خواهد شد.
• بنابر نظريهٔ كارشناسي مژگان ميرمحمدي(متخصص زمين ريخت شناسي) پس از آبگيري سد، احتمال وقوع زلزله در اين منطقه بوجود مي‌آيد كه موجب نابودي آثار باستاني خواهد شد.
• آسيب‌ها زيست محيطي ناشي از سد باعث مي‌شود پوشش بكر و نادر تنگه بلاغياز بين برود. همچنين بر اساس نظريه كارشناسي دكتر پيمان يوسفي آذري(مدير كل دفتر جنگل‌هاي خارج از شمال سازمان جنگل‌ها و مراتع كشور) پس از آبگيري سد، حداقل ۸۰۰۰ اصله درخت ۵۰۰ ساله و هزاران هكتار زمين مرغوب كشاورزي در پشت سد نابود خواهد شد. اين درختان به دليل خشك بودن خاك منطقه پس از آبگيري ديگر قابل احيا نيستند.
• همچنين بدليل آبرفتي بودن خاك تنگه بلاغي و ديواره‌هاي حوزهٔ آبريزسد، مجريان ساخت سد نمي‌توانند بيش از ۱۰ تا ۱۵ متر از آن را آبگيري كنند.اين مقدار، اصطلاحاً آب مرده محسوب شده و قابل بهره برداري نيست.

معترضان به آبگيري سد سيوند در طول اين مدت بسيار تلاش كرده‌اند تا صدايخود را به گوش مسوؤلان و مردم برسانند، از جمله كارهايي در طول اين مدت درراستاي رسيدن به اين هدف انجام شده‌است مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:

• برگزاري تجمعات مختلف در مقابل ساختمان‌هاي ميراث فرهنگي، مجلس، وزارت نيرو، استانداري هاو...(مانند تجمع‌هاي ۱۸ بهمن در مقبل وزارت نيرو و ميراثفرهنگي، ۲۵ بهمن در مقابل مجلس، ۲۲ فروردين و ۱ ارديبهشت در برابر سازمان ميراث فرهنگي تهران)
• جمع آوري امضا براي تومارهاي اعتراضي و پخش بروشورها و تراكت‌هايي در راستاي آگاه سازي مردم
• ايجاد سايت‌ها و وبلاگ‌هاي مختلف، آگاه سازي و اطلاع رساني از طريق رسانه‌ها
• ارسال نامه به مراجع و مسوؤلان ذي‌ربط بطور گسترده
• طرح شكايت عليه آقايان پرويز فتاح(وزير نيرو) و اسفنديار رحيم‌مشايي (رييس وقت سازمان ميراث فرهنگي) به دليل ساخت و صدور مجوز آب گيري سد سيوند.
• مخالفان در ادامهٔ روند پيشگيري از آب گيري سد سيوند شكايتي را طرح و تسليم مراجع قضايي نموده‌اند.

پس از طي مراحل قضايي، اكنون پرونده در شعبهٔ ۹ بازپرسي ويژهٔ كاركنان دولت در حال سپري كردن روند قانوني خود مي‌باشد. وكيل سرشناس محمد علي دادخواه پس از پيروزي در پروندهٔ جهان نما، چهارباغ و... ، وكالت شاكيان در اين پرونده را پذيرفت. وكلاي ديگر پرونده، شيرين عباديبرندهٔ جايزهٔ صلح نوبل، هاجر صباغيان و محمد رضا عظيمي مي‌باشند. هم اكنون وكلا و شاكيان در تلاش براي صدور دستور موقت توقف آبگيري تا صدور نهايي مي‌باشند. تا كنون نزيك به ۴۰۰۰ شهروند ايراني به وكلاي اين پرونده جهت پي گيري شكايت، وكالت داده‌اند.

موافقان آبگيري سيوند

با اين همه، مسوؤلان ميراث فرهنگي و وزارت نيرو معتقدند(مي گويند) خطري پاسارگاد را تهديد نمي‌كند و كاوش‌هاي آثار باستاني تنگهٔ بلاغي(نجات آثار باستاني تنگهٔ بلاغي) به پايان رسيده‌است. همچنين بعضي كشاورزان منطقهٔ ارسنجان نيز در تقابل با مخالفان تجمعي براي حمايت از آبگيري سد سيوند بر‌گزار نموده‌اند.

پي آمدهاي آبگيري و احتمال تعطيلي سد

پس از آبگيري سد تمامي پيش بيني‌هاي زيست محيطي رنگ واقعيت گرفت، درياچه بختگانخشك شد و تمامي گونه‌هايي كه در آن زندگي مي‌كردند از بين رفتند. همچنين تبديل شدن آن به نمكزار وضعيت كشاورزي در منطقه را بسيار مشكل نمود.^[۲]

در همين حال پيش بيني خطر در مورد آثار باستاني و همچنين فوايد سد براي منطقه همگي غلط از آب در آمد. به دليل وجود راه‌هايي كه آب را از زير سد عبور مي‌دهند، پس از گذشت سه بهار آب بسيار اندكي در درياچه پشت سد جمع شده‌است. به دليل بي بهره بودن اين سد هم اكنون زمزمه‌هاي جدي تعطيل آن به گوش مي‌رسد.^[۳][۴]

منابع

• [ http://www.hamshahri.net/News/?id=5508 روزنامهٔ همشهري در تاريخ ۱۳۸۵/۰۷/۰۸ ]
• ماه نو(نشريهٔ انجمن اسلامي دانشجويان ادبيات و علوم انساني دانشگاه تهران، ۸ اسفند ۱۳۸۵)
• BBC Persian۱
• BBC Persian۲

پيوند به بيرون

• پايگاه اطلاع رساني يادمان‌هاي باستاني